Dokumenty stacji TVN Style „Prasowanie piersi” i „Odbite z rąk Świetlistego Szlaku” wygrały w międzynarodowym konkursie „Discovery 2019 INNOVATION AWARDS” w kategorii „Purposeful”! Są to produkcje, które nie tylko informują świat o sytuacji kobiet, ale także zmieniają życie społeczności.

„Prasowanie piersi” to film dokumentalny w reżyserii Małgorzaty Łupiny z udziałem dziennikarki Anny Kalczyńskiej. Prezentuje on temat bolesnego i okaleczającego rytuału, który dotyczy dorastających dziewcząt w Kamerunie. Najczęściej przeprowadzany jest on przez babcię, matkę lub siostrę i odbywa się wbrew woli młodych dziewczyn. Rodzinny dom staje się dla nich miejscem tortur, a najbliższe osoby oprawcami. Zabieg polega na spłaszczaniu piersi rozgrzanymi w ogniu kamieniami lub drewnianymi łopatkami, mając na celu zahamowanie ich wzrostu. Powstrzymanie w taki sposób objawów dojrzewania ma chronić dziewczynki przed gwałtami i przedwczesnymi ciążami. W rezultacie nieodwracalnie je okalecza i często prowadzi do poważnych powikłań, powodując również nowotwory. Dlaczego nadal praktykuje się tę tradycję brutalnego okaleczania młodych kobiet?

W dokumencie „Odbite z rąk Świetlistego Szlaku” dziennikarka Anita Werner wraz ze swoim zespołem podróżuje do Peru, aby odwiedzić wioskę kobiet uratowanych z rąk peruwiańskiej organizacji terrorystycznej Świetlisty Szlak. Wojna domowa w Peru trwała dwadzieścia lat. Wielu Indian Ashaninkas zapłaciło za swój opór śmiercią, inni mężczyźni zostali wcieleni siłą w szeregi terrorystów. Kobiety porywano do obozów w dżungli, gdzie harowały i były regularnie gwałcone, by rodzić dzieci, przyszłe wojsko rewolucji Świetlistego Szlaku. Wyczerpane porodami, pracą i szalejącymi epidemiami, porzucano wraz ze słabszymi dziećmi w niedostępnych rejonach Amazonii. Przez lata żyły w jej lasach jak zwierzęta, w strachu przed wojskiem i policją. Polowały gołymi rękami, gdy osłabły – umierały. W lipcu 2015 roku jedna z takich grup została odnaleziona w dżungli przez żołnierzy sił rządowych walczących ze Świetlistym Szlakiem. Kobiety i dzieci zakwaterowano na peryferiach indiańskiej osady, dano im wolność i prowizoryczne domy. Nic poza tym.